respectus

1.

respectus, a, um, Part. of respicio.

2.

respectus, ūs, m. [respicio], a looking back or about (class.).

I.

Lit.:

fugientibus miserabilem respectum incendiorum fore,

Cic. Div. 1, 32, 68:

sine respiratione ac respectu pugnabant,

Liv. 8, 38:

effuse ac sine respectu fugit,

id. 32, 12:

sine respectu mea fata relinquens,

Verg. Cul. 226. —

B.

Meton., a refuge, retreat, asylum:

ad Romanos,

Liv. 42, 46:

respectum pulcherrimum et praesidium firmissimum adimit rei publicae,

Cic. Phil. 10, 4, 9; 11, 11, 26; Liv. 21, 44; cf.:

omnium rerum respectum praeterquam victoriam nobis abscindamus,

id. 9, 23.:

in idolis nationum non erit respectus,

Vulg. Sap. 14, 11. —

II.

Trop., respect, regard, consideration (cf. ratio; in this signif. rare before the Aug. per., and usu. in abl.;

a favorite word of Liv.): respectum ad senatum et ad bonos non habere,

Cic. Phil. 5, 18, 49:

ad Romanos,

Liv. 42, 46:

ni respectus equitum praepedisset animos,

id. 9, 14:

Romanorum maxime respectus civitates movit,

id. 35, 38; Sen. Ira, 2, 28, 8:

respectum amicitiae habere,

Liv. 42, 37; 26, 1. — Abl.: respectu, by a regard, with regard; with gen.:

factione respectuque rerum privatarum Appius vicit,

by a regard for private interests, Liv. 2, 30; so id. 8, 28; 9, 45; 31, 46; 42, 9; 45, 18; Quint. 12, 9, 11; Ov. Tr. 1, 3, 100:

respectu cupiunt hic tamen esse sui,

id. P. 4, 9, 100; Phaedr. 5, 4, 7 al.:

in illius respectum iste populo praesideat,

Sen. Ben. 4, 32, 2:

sine respectu non majestatis modo sed etiam humanitatis,

Liv. 29, 9:

sine respectu pudoris,

Quint. 6, 3, 25; Sen. Contr. 3 (7), 23, 2:

sine respectu veniae,

Tac. H. 2, 30:

fabulae,

Phaedr. 5, 4, 7:

paucitatis,

Just. 11, 9, 2:

amicitiae,

id. 12, 10, 8:

sine respectu sui,

Sen. Ben. 6, 13, 1:

Graecum proverbium jactans: occultae musicae nullum esse respectum,

is in no repute, Suet. Ner. 20 (cf.:

musicam quae sit abscondita, eam esse nullius rei,

Gell. 13, 30, 3; Gr. tês lanthanousês mousikês oudeis logos).